Bird Flu Virus Infections in Humans

اگرچه ویروس های آنفلوانزای پرندگان (آنفولانزای پرندگان) A معمولاً افراد را آلوده نمی کنند، موارد نادری از عفونت انسان با این ویروس ها وجود داشته است. شدت بیماری در انسان ناشی از عفونت ویروس آنفولانزای پرندگان از بدون علامت یا بیماری خفیف تا بیماری شدید که منجر به مرگ می شود متغیر است. دودمان آسیایی H7N9 و ویروس‌های آنفلوانزای فوق‌العاده پرندگان از دودمان آسیایی H5N1 تا به امروز مسئول بیشتر بیماری‌های انسانی ناشی از ویروس‌های آنفولانزای پرندگان در سراسر جهان بوده‌اند، از جمله جدی‌ترین بیماری‌ها و بیماری‌هایی که بیشترین مرگ و میر را دارند.

پرندگان آلوده ویروس آنفولانزای پرندگان را از طریق بزاق، مخاط و مدفوع خود دفع می کنند. عفونت های انسانی با ویروس های آنفولانزای پرندگان ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که ویروس به چشم، بینی یا دهان فرد نفوذ کند یا استنشاق شود. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که ویروس در هوا (در قطرات یا احتمالاً گرد و غبار) باشد و شخص آن را تنفس کند، یا احتمالاً زمانی که شخصی چیزی را لمس کند که ویروس روی آن وجود دارد و سپس دهان، چشم یا بینی خود را لمس کند. عفونت انسان با ویروس آنفولانزای پرندگان اغلب پس از تماس محافظت نشده با پرندگان آلوده یا سطوح آلوده به ویروس آنفولانزای پرندگان رخ داده است. با این حال، برخی از عفونت‌ها شناسایی شده‌اند که تماس مستقیم با پرندگان آلوده یا محیط اطراف آن‌ها مشخص نبوده است.

انتشار ویروس آنفولانزای پرندگان از یک فرد مبتلا به افراد نزدیک بسیار نادر است و در صورت وقوع، تنها به چند نفر سرایت کرده است. با این حال، به دلیل این احتمال که ویروس‌های آنفولانزای پرندگان می‌توانند تغییر کنند و توانایی انتشار آسان بین افراد را به دست آورند، نظارت بر عفونت انسانی و گسترش فرد به فرد برای سلامت عمومی بسیار مهم است.

علائم و نشانه های عفونت ویروس آنفلوآنزای پرندگان A در انسان

علائم و نشانه‌های گزارش‌شده عفونت‌های ویروسی آنفولانزای مرغی در انسان‌ها از بدون علامت یا بیماری خفیف [مانند قرمزی چشم (کانژنکتیویت) یا علائم خفیف تنفسی فوقانی شبیه آنفولانزا] تا شدید (مانند ذات‌الریه که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد) و شامل تب بوده است. (دمای 100 درجه فارنهایت [37.8 درجه سانتیگراد] یا بیشتر) یا احساس تب*، سرفه، گلودرد، آبریزش یا گرفتگی بینی، دردهای عضلانی یا بدن، سردرد، خستگی، و تنگی نفس یا مشکل در تنفس. علائم و نشانه های کمتر شایع شامل اسهال، حالت تهوع، استفراغ یا تشنج است.

تشخیص آنفولانزای مرغی آنفولانزای پرندگان عفونت ویروسی در انسان

عفونت ویروس آنفولانزای پرندگان در افراد به تنهایی با علائم و نشانه های بالینی قابل تشخیص نیست. آزمایش آزمایشگاهی مورد نیاز است. عفونت ویروس آنفولانزای پرندگان معمولاً با جمع آوری سواب از دستگاه تنفسی فوقانی (بینی یا گلو) فرد بیمار تشخیص داده می شود. زمانی که سواب در چند روز اول بیماری جمع آوری شود، آزمایش دقیق تر است.

برای بیماران بدحال، جمع‌آوری و آزمایش نمونه‌های دستگاه تنفسی تحتانی نیز ممکن است منجر به تشخیص عفونت ویروس آنفولانزای پرندگان شود. با این حال، برای برخی از بیمارانی که دیگر خیلی بیمار نیستند یا به طور کامل بهبود یافته اند، ممکن است تشخیص ویروس آنفولانزای پرندگان در یک نمونه دشوار باشد.